حکایت ما زمینی ها...

بسم الله

آسمان ها گله دارند ؛ ز ما سیر شدید

بس که بر خاک نشستید زمین گیر شدید

پی اکسیر بریدید ز گهواره یتان

وایتان باد! نجستید و چنین پیر شدید

سر آن بار امانت چه بلا آوردید

که به جرمش همه مستوجب زنجیر شدید ؟

هرچه دفتر،ورقی بود ز توصیف شما

یادتان رفته که با دست که تحریر شدید

همه جان و همه احساس رهاتان کردیم

چه گذشته است؟ به بی روحی تصویر شدید

صورتی مانده از آن سیرت و آن هم بی اصل

بس که هر آینه در آینه تکثیر شدید

دیو میرفت دراین چشمه به تطهیر رسد

بر شمایان چه گذشته است که تبخیر شدید ؟

باز هم موعظه تان راه به تاثیر نبرد

آسمان ها! که به یک شعبده تسخیر شدید

ما که تبخیر شماییم ، شمایان آیا

روی این خاک چه دیدید که تقطیر شدید ؟

محمد علی بهمنی

+رسالت ما آدم ها روی زمین اگر فقط همین آدم ماندن هم بود ، آدم مانده ایم ؟

+یک بزرگواری چند وقت پیش لطف کردن و خوندن حدیث عنوان بصری رو به بنده یادآوری کردن...پیشنهاد میدم بخونیدش ..ضرر نمیکنید..برای من همین یک جمله اش بس که برای بندگان مالکیتی نیست !

+این مورد رو سه چیز مختلف نوشتم و پاک کردم ، به جاش ... میگذارم و خودم میشوم مخاطبش !

+این روزها بغضی مثل بغض ماندن بین در و دیوار تو گلومه ...

قسمتی از نامه68 : از جاذبه های فریبنده ی دنیا روی گردان زیرا زمان کوتاهی در آن خواهی ماند و اندوه آن را از سر بیرون کن زیرا که یقین به جدایی و دگرگونی حالات آن داری ...